به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل ازجهان نیوز،
برخی افراد گمان می کنند که استفاده از سکوهای مجازی خارجی در کشورمان، رایگان است؛ حال آنکه به دلیل فعالیت این سکوها در داخل کشور، سال هاست که هزینه های نجومی و سرسام آور پرداخت می شود.
خروج سرمایه ملی، تولید ترافیک برای خارجی‌ها، عقب ماندگی از اقتصاد دیجیتال
از طرفی، جالب است که کاربران ایرانی، هم برای تولید محتوا در این سکوها زحمت می کشند و به نوعی ترافیک این سکوها را بالا می برند و هم اینکه از جیب دولت و مردم، هزینه های هنگفت برای فعال بودن این سکوها در داخل کشور پرداخت می شود! در کنار خروج سرمایه ملی و ارزبری که در این ساز و کار اتفاق می افتد، مشکلات امنیتی، سوءاستفاده‌ها و خروج داده ها و اطلاعات ریز و درشت از کشور و همچنین، عقب ماندگی کشور در عرصه اقتصاد دیجیتال نیز اتفاق می افتد.
تولیدکنندگان محتوا از قلم نیفتند!
یکی از موارد بسیار مهمی که می تواند این ساز و کار غلط را تا اندازه ای تغییر دهد و موجب کسب درآمد برای مردم، کاهش هزینه ها برای دولت و مزیت بخشی و ارتقاء قابل توجه سکوهای داخلی و همچنین تحول چشمگیر در تولید محتوا و افزایش ترافیک داخلی شود، وارد گود کردن کاربران و معین کردن سهمی برای آنها در برابر محتوایی است که تولید می کنند. در این راستا باید بر «نظام حقوقی روشن در خصوص مالکیت معنوی و درآمدزایی» در این عرصه تکیه شود.
در هر صورت، قابل قبول نیست که دولت و ارائه دهندگان شبکه، سهم خود را دریافت کنند، اما تولیدکنندگان محتوا که بازیگران اصلی و از یک منظر، صاحبان سرمایه در فضای مجازی هستند و نقش بسیار ویژه ای در تولید ترافیک دارند، از حق خود محروم بمانند.
البته در این راستا برخی سکوهای داخلی کارهایی را انجام داده اند و بعضاً به موفقیت هایی هم رسیده اند، اما جا دارد که در کشور ما بیش از اینها به این مقوله توجه شود و برخی نقاط ضعف فعلی نیز برطرف شود. از طرفی، این روزها مشاهده می کنیم که ده ها میلیون کاربر در سکوهای داخلی فعالیت دارند و موجب رونق این سکوها شده اند؛ ضروری است که سهم این تولیدکنندگان از اقتصاد شبکه به صورت عادلانه و با در نظر داشتن برخی مولفه های معین پرداخت شود.
کسب درآمد و پرداخت حق السهم آری، اما نه به هر قیمتی!
نکته بعدی که در این راستا باید مد نظر قرار گیرد این است که در هر صورت، جمهوری اسلامی یک نظام برآمده از دین و ارزش های اسلامی است و به مسائل اخلاقی و خانوادگی توجه ویژه دارد. اینکه گفته می شود باید سهم تولید کنندگان محتوا پرداخت شود، به این معنی نیست که برای هر محتوایی هزینه پرداخت شود. طبیعی است که برای جلوگیری از رونق گرفتن محتوای زرد و مبتذل باید ساز و کارهایی ایجاد شود که اساساً تولید این نوع محتوا برای تولیدکنندگان سود نداشته باشد و به عکس، تولیدکنندگان، رغبت فراوان برای تولید محتوای فاخر و معقولانه که موجب رشد مردم می شود، داشته باشند. در هر صورت، نباید اینگونه بشود که تولیدکنندگان محتوا با محتوای سخیف و مسأله دار به دنبال سبقت گرفتن از یکدیگر و کسب درآمد باشند. این به قدرت مدیریت و ابتکار ما بستگی دارد که تولید کننده را به چه سمتی سوق دهیم.
